Beroofd in Santiago de Chili

We waren van plan om deze dag, het was zondag, rustig wat door de stad te gaan wandelen. En dan een taxi nemen, onze bagage op te halen en naar het vliegveld te gaan voor de vlucht naar Paaseiland. Dan ging toch wat anders.
We waren net een zijstraat overgestoken bij een markt. Toen we ineens viezigheid op ons en onze kleren voelden. Nu waren we in Bariloche al een keer het slachtoffer geworden van een paar duiven. We dachten dat dat nu ook het geval zou zijn. Er kwam een vriendelijke vrouw op ons af om ons te helpen. Een heel oude truc, waar we al eerder voor gewaarschuwd waren. Ze pakte Joke's rugzak en zette die zolang tegen de muur en begon ons te helpen met schoonmaken. Ineens was zij weg en ook de rugzak. Achteraf ontzettend stom van ons. Maar het gaat zo snel dat je je niet goed realiseert wat er gebeurd. En dan is het te laat. Op zich was het verlies van de rugzak niet zo erg. Maar onze paspoorten zaten er in. We zouden ze op het vliegveld nodig hebben. Wij probeerden of we iemand met de rugzak zagen lopen. Maar de daders doen dit natuurlijk dagelijks. Wij aan een politie agent vragen waar we aangifte konden doen. Met behulp van een ober van een restaurant werden we op weg geholpen. Na nog een keer navragen in een hotel kwamen we er uit en bij het politiebureau. Daar moesten we eerst een nummertje trekken en in een verder lege wachtkamer gaan zitten. Er was verder niemand anders dus werden we meteen geholpen. Nu zou je verwachten dat er op een politiebureau in een hoofdstad wel iemand is die engels spreekt. We zijn heus niet de enigen die dit overkomt. Niemand en geen enkel woord engels. Met behulp van onze beperkte kennis van het spaans en een vertaal app op de telefoon van de agent kwamen we er toch uit en kregen we een bewijs dat we aangifte hadden gedaan. Voor een bericht naar de ambassade en voor het blokkeren van de creditcard heb je ergens Wifi nodig. Wij dus het dichtstbijzijnde grotere hotel in. Onze ervaring is dat ze je daar altijd wel willen helpen. Bij een ambassade hebben ze gewone werktijden. Niets geen noodgevallen. Dus maar een mail gestuurd met de vraag of we een noodpaspoort zouden kunnen krijgen. Volgens de politie zouden we gewoon naar Paaseiland kunen vertrekken, omdat dat een binnenlandse vlucht was. En we hadden kopieën van al onze papieren gemaakt. Paaseiland zou in ieder geval door kunnen gaan. Gelukkig.
Jolanda had ondertussen al onze gestolen creditcard geblokkeerd. Later op Paaseiland zouden de rest wel regelen, en zouden we wel antwoord hebben van de ambassade.
Het inchecken met kopieën van de paspoorten verliep zonder problemen. Al blijft je je wel verwijten hoe je zo stom kunt zijn in een dergelijke truc te trappen. Maar ik denk dat we lang niet de enigen zijn.
De vlucht verliep voortreffelijk. De geweldige service aan boord, goed eten tenminste voor een vliegtuig , gratis wijn en whisky maakten dat we toch met een goed gevoel op Paaseiland aankwamen. We hadden het toch maar gehaald. Op het vliegveld werden we ontvangen door een grote groep mensen met naamboordjes. Ik had vooraf nog gevraagd of ze ons op zouden kunnen halen. Buiten niemand met een bordje met onze namen. Zouden ze ons vergeten zijn? Gelukkig kwam er iemand vragen waar we naar toe moesten. De vrouw van ons verblijf stond binnen. Toen was alles geregeld. We kregen een bloemenkrans om. Dat is een Polynesisch gebruik om gasten te verwelkomen. Om 23 uur plaatselijke tijd waren we in ons huisje. Het zag er goed uit. Met uitzicht op de Oceaan. De volgende dag bleek dag internet en wifi hier toch een probleem zijn. Uiteindelijk bleek er bij het cultureel centrum gratis WiFi te zijn. Er was een antwoord van de ambassade. Omdat Ecuador geen tijdelijke nood paspoorten accepteert moesten we bij de ambassade langskomen om nieuwe paspoorten aan te vragen. Hiervoor moeten allerlei formulieren worden ingevuld, moeten er officiële pasfoto's worden gemaakt bij een paar fotografen die dat kunnen volgens alle bijbehorende richtlijnen. De hele 'spoedprocedure ' duurt 7 werkdagen. De nieuwe paspoorten moeten namelijk uit Nederland komen. Dus moeten we ons reisschema maar iets aanpassen . Een week vertraging op nog twee en een halve maand moet kunnen. Het is nu eenmaal niet anders.
We kunnen nu in ieder geval genieten van Paaseiland.