Weer een unieke ervaring, maar deze hadden we graag voorbij laten gaan

Omdat Gert Jan nog niet hersteld is schrijf ik de laatste reislogger.
Gert Jan voelde zich al wel wat beter, maar kreeg nu last van hevige krampen dit was niet te doen. Dus dan toch maar naar een clinic in Armenia.
Eerst nog dokter Max gebeld om te vragen waar we heen moesten maar die was wandelen en we moesten wachten tot hij terug was wat ongeveer een half uur duurde maar voor Gert Jan leken het wel uren.
Die adviseerde een ziekenhuis en daar waren ook dokters die engels spraken.
Ondertussen waren de broers van het hotel in discussie, want die waren het niet eens met de keuze van het ziekenhuis, we moesten naar het San Juan de dios dat was kleiner en volgens internet beter.
Ze belden een taxi en als we niet gezegd dat het echt niet nodig was en dat we het wel zouden redden dan was David mee gegaan.
De taxichauffeur werd nog heel goed geïnstrueerd en daar gingen we. De rit duurde ongeveer een half uur maar vlak bij het ziekenhuis moesten we toch nog een noodstop maken voor Gert Jan.

In het ziekenhuis regelde de chauffeur dat we snel door de triage heen gingen en bij de administratie regelden ze een engels sprekende persoon.
Deze voelde zich ook verantwoordelijk voor ons en kwam nog regelmatig kijken hoe het ging en nam ook nog zijn vriendin mee. Daarna werden we naar een dokter gebracht en voor iedereen uit gewoon in een kamertje gepoot. Ik werd in mijn lurven gepakt en ging samen met de man van de receptie de rekening betalen.
Toen ik terug kwam waren ze al bezig met het onderzoek, er moest bloed geprikt en plas ingeleverd worden. We werden weer door iemand anders opgehaald en kwamen op een open ruimte met een rij luxe stoelen waarop al enige personen zaten en die allemaal een infuus hadden. Gert Jan kreeg ook meteen een infuus nadat er bloedgeprikt was en nadat hij zijn plas had ingeleverd. Mij was niet duidelijk waarom dus terug naar die dokter. Dit was voor het draineren van de vaten en hij zou klaar zijn als de uitslagen terug kwamen

Ondertussen gebeurde er van alles, er kwamen 2 politie agenten met een arrestant in de handboeien binnen. Deze arrestant had iets aan zijn teen en ging ook aan het infuus, verder iemand die in zijn vinger gezaagd had, ook aan het infuus.
De 2 mannen die er al zaten waren klaar en gingen met het lege infuus in de hand weer weg, later zaten ze nog een lange tijd op de poli met dat infuus in de hand.
Toen Gert Jan klaar was kreeg hij een injectie met pijnstilling in zijn arm en 1 in het infuus en daarna mocht hij ook met een leeg infuus in de hand terug naar de poli.

Daar was het weer een komen en gaan van brancards, die om een emmer heen moesten laveren, die onder een lekkende airco stond en langs patienten.
Iedereen zit rustig te wachten tot ze geroepen worden en de dokters haasten zich niet. Ze lopen bij elkaar in en de dames gaan zeer amicaal om met de heren, alom een en al gezelligheid.

We moesten afwachten of de pijnstilling genoeg zou helpen nou dat was dus niet het geval. Maar onze dokter was in geen velden of wegen te zien en ondertussen was onze chauffeur ook weer boven water. Die ging meteen informeren waar de dokter was, maar daar kwam ook geen antwoord op. Uit het onderzoek bleek wel dat het nierstenen waren. Na een uur wachten, we waren inmiddels al 4 uur in het ziekenhuis, ben ik opzoek gegaan naar een andere engels sprekende arts. De chauffeur en ik vonden er een die in Los Angeles gewerkt had en die nam de behandeling over. Helaas was er niet veel aan te doen en hij moest heel veel drinken om de stenen kwijt te raken. De andere behandeling die mogelijk was moest tijdens een opname en dat raadde hij niet aan. Hij adviseerde ons om zo snel mogelijk naar huis te gaan en thuis de behandeling voort te zetten. Ik uitte mijn zorgen over de vliegreis en hij zou zorgen dat het geen probleem zou worden door hele goede pijnstilling te geven. Gert Jan kreeg daarna nog weer een pijnstilling in zijn arm en 1 in zijn bil.
Na weer een rekening betaald te hebben konden we gaan en moesten we nog even langs de farmacie voor alle pijnstiling.
Alles bij elkaar, ziekenhuiskosten en farmacie waren we 55 euro armer, kom daar maar eens voor in Nederland.

De pijnstilling werkte goed en de terugreis ging zonder problemen. Voor het eerst na twee nachten heeft Gert Jan een paar uur geslapen.
Dankzij de pijnstillers ging de terugweg zonder problemen.

s' Avonds meteen een app naar de kinderen gestuurd dat we naar huis kwamen. Tegen half 1 kregen we al antwoord,  want toen begon bij hun de dag. Ik had al een mail naar de KLM gestuurd met de vraag of ze de vlucht om konden boeken en dat we extra ruimte nodig hadden en dat Gert Jan er makkelijk uit moest kunnen. Anne heeft toen  met de KLM gebeld en alles was toen snel geregeld. We kregen alle medewerking van de KLM, meer beenruimte en een stoel aan het gangpad. Verder mag ik de injectie spullen mee het vliegtuig in nemen om eventueel nog een extra injectie te kunnen geven. Dit alles alleen tegen de meerkosten van de luxere plaats. 

De volgende dag ging dankzij de pijnstillers zo goed dat we naar de Cocora vallei zijn gegaan. We moesten 20 minuten met een jeep en daarna naar een restaurant met wc. Vanuit het restaurant hebben we naar de waspalmen gekeken. Dit zijn hele bijzondere palmen die alleen in dit gebied voorkomen en verder heeft dit gebied ook nog een apart ecosysteem. We hebben nog een heel klein stukje gelopen, maar helaas begon het toen te regenenen zijn we met de jeep terug gegaan.

Vandaag was niet zo'n  goede dag en hebben we alleen in het dorp koffie gedronken en vanavond heerlijk  lekker uit eten gegaan in een bijzonder goed restaurant.  Een waardige afsluiting van een hele fijne en bijzondere reis.