Merida dag twee

Omdat Joke nog behoorlijk last heeft van haar enkel, die steeds blauwer wordt, hebben we het vandaag rustig aan gedaan. Lekker uitgeslapen,  daarna bij een klein cafetaria ontbeten. En vervolgens een taxi genomen naar Casa Montes Molina.  Een voor publiek opengesteld privé huis. Het is in 1902 gebouwd door een Cubaanse zakenman, die zijn fortuin had gemaakt in de handel in sisal. Yucatan was als gevolg van de productie van sisal het welvarendste deel van Mexico. Een aantal jaren later is het verkocht aan de familie die het nu nog in hun bezit heeft. En het is nog geheel ingericht in de stijl van het begin van de twintigste eeuw. Wij zijn allebei verzot op dergelijke huizen. Daarna doorgelopen naar een mooi monument met beelden in onder andere de stijl van de Mayas. Het bevat reliëfs van en over belangrijke momenten uit de Mexicaanse geschiedenis. Daarna weer met een taxi terug naar het centrale plein.  We wilden een rondrit maken met een sightseeing bus. Om zo wat meer te zien van Merida. Eerst nog even heel vlug geluncht in een klein restaurantje, met heerlijke broodjes. De tour viel tegen. Buiten het centrum is niet veel belangrijks te zien. Bovendien was het bloedheet boven op de bus en kreeg Joke last van haar enkel. Vanavond zou de carnavals optocht voor volwassenen zijn. Dus na het eten vlug naar het plein. Daar was niets te zien wat ook maar in de verste verte iets weg had van carnaval. Wel was er een dansgroepje van jongens en meisjes bezig met folkloristische dansen. Of in het spaans : Un grupo de chicos y chicas del barrio de Santa Lucia bailaban.  Ja Maria-Ester en mede leerlingen spaanse les, daar is hij : de preterito imperfecto.

Wat ons hier ook opvalt is dat veel mensen, nog meer dan bij ons, bijna continu bezig zijn met hun mobiel. Zelfs in het zwembad van het hotel zat een jonge vrouw, in het water, gebiologeerd naar haar mobiel te staren.