Varadero naar Havana

Vanmorgen nog even lekker langs het strand gewandeld. Het was vandaag nagenoeg windstil en dus erg heet. Zelfs de Cubanen vonden het heet. We hadden een taxi besteld om kwart voor een. Het is ongeveer een kwartier van het resort naar de busterminal. De tassen hadden we heel decadent laten ophalen en tijdelijk in een bagage depot laten zetten. Dan konden we nog even gaan lunchen. Dat bleek helaas niet mogelijk het restaurant ging pas om een uur open voor de lunch. Maar er was nog een snackbar bij het zwembad. De frites waren op, maar ze hadden nog wel een paar droge sandwiches. Beter iets dan niets. Ongeveer kwart voor een waren we bij de balie en het bagage depot. Maar nergens iemand te bekennen die de deur kon open maken. Maar binnen 5 minuten zou hij komen. Na herhaaldelijk aandringen bij de balie, waar vreemd genoeg niemand de deur van het depot kon openen, kwam na twintig minuten de man met de sleutel aan geslenterd. De taxi stond inmiddels al een tijdje te wachten.  Hij had geluncht. Dat er nog mensen zouden kunnen zijn, die op tijd moesten vertrekken,  was niet bij hem op gekomen. Het was gewoon zijn lunchtijd en dan ga je lunchen, zonder vervanging te regelen. Joke was laaiend op hem en had bijna de fooi voor het ophalen van onze tassen weer terug geëist. Dit was weer eens een typisch voorbeeld van een werknemer van een Cubaans staatsbedrijf. Toen de bus net was vertrokken kwam ik erachter dat we langs de boulevard van Matanzas zouden komen. Er daar bevindt zich het standbeeld van Piet Hein. De veroveraar van de zilvervloot. Daar moesten we natuurlijk een foto van hebben. Dus de camera in de aanslag. En Maps.me voor de locatie.  Tot onze grote teleurstelling hadden ze het standbeeld verwijderd. Er was alleen nog een sokkel over.