Familie diner

Gisteren hebben ons nog even lekker afgekoeld in het zwembad in de tuin van onze Casa. De lucht begon steeds donkerder te worden. En het begon ook te donderen. Toen de eerste druppels begonnen te vallen hebben ons dan ook vlug naar de veranda verplaatst. Een uurtje later barste een echte tropische hoosbui los. Met harde windstoten. Deze bui die de rand vormde van een hurricane, die over oost Cuba trok duurde een groot deel van de avond. En bedierf het familie feestje dat de eigenaren lekker buiten in de tuin wilden houden. Als gasten van de Casa werden wij uitgenodigd om mee te eten en te genieten van een echt Cubaanse familie etentje. Al ruim van te voren was er begonnen met de voorbereidingen. Wel werder nog even gediscussieerd over de plaats van de tafels en de stoelen op de krappe veranda. Een familie lid heeft een bijbaantje als cateraar en had een enorme hoeveelheid eten klaargemaakt. Een grote gebakken vis. Een schaal met uitstekend gegaard varkensvlees,  lam en rijst met bonen. Ook had hij tamales gemaakt.  Een gerecht van geraspte mais met vlees en kruiden gekookt in bananblad. Dat alles smaakte bijzonder goed. Ook was er nog een echt Cubaans dessert van mais, maizena, kaas en suiker. Met na afloop Cubaanse rum. We voelden ons alsof we bij de familie hoorden. Ze vonden het ook leuk om over Cuba en het leven van de Cubanen te praten, te vragen wat wij van Cuba vinden  en hun engels te oefenen. Het was een geweldige en onverwachte ervaring om zo'n gastvrijheid te mogen meemaken. 

Vandaag zijn we met de bus naar Varadero gegaan. De bus was bijna een uur te laat, en weer zonder mededeling.  Toen de bus eindelijk was gearriveerd,  werden onze kaartjes ingenomen en moesten we bij de bus wachten. Zonder te zeggen hoe lang dit zou duren. Een halfuur later waren de chauffeurs klaar met hun ontbijt en konden we de bus in. Maar eerst gingen de passagiers die er al in hadden gezeten erin. Daarna wij. Er waren nog maar weinig vrije plaatsen naast elkaar. Maar we hadden er toch een gevonden. Tot we door een opgewonden vrouw dringend werden verzocht om op te staan en een andere plaats te gaan zoeken. Omdat we bang waren dat er sprake was van overboeking hebben we dat niet gedaan,  zodadelijk stonden we buiten zonder vervoer. Ze bleef maar aandringen en wij bleven volhouden en op onze plaatsen zitten. Uiteindelijk gaf ze het op en ging ergens anders zitten.