Finca

15 februari 2019 - Salento, Colombia

Vandaag zijn we met een Willy naar een koffie finca gegaan. Over een smal onverhard weggetje. Op de finca aangekomen konden we meteen beginnen met de rondleiding. Deze gaat over het complete proces van zaadje tot koffie struik. En van koffiebes tot een kopje vers gezette koffie. De struiken kunnen ongeveer 5 jaar gebruikt worden. Met het eerste en vijfde jaar weinig productie. Daarna kunnen ze nog twee keer tot op de grond worden ingekort. Omdat koffie struiken in de schaduw moeten staan, bevinden zich tussen de struiken nog veel andere soorten bomen. Zoals bananenplanten, guave en nog veel meer. We gingen met een mandje erop uit om onze eigen koffie bessen te plukken. Na de pluk worden de bonen met molens uit de bessen gehaald. Deze worden dan gewassen. Daarna vind er nog een fermentatie proces plaats. En worden de bonen gedroogd. De gedroogde bonen worden in zakken gedaan voor de export. Gebrande koffiebonen blijven minder lang goed. Na afloop kregen we nog uitleg over koffie zetten en konden we een kopje proeven. Naar onze smaak een beetje slap. Maar je kon wel de smaak goed proeven. In het restaurantje bij de finca hebben we nog iets kleins gegeten.  Binnen, want toen we er net waren barstte er een tropische regenbui los. Maar we moesten toch nog een uur wachten op de Willy. Die kwam zeker een halfuur later dan gepland. En er verzamelde zich langzamerhand een hele groep mensen, meer dan er in een Willy kunnen. Daar kunnen met een beetje moeite 12 mensen in en dan nog drie achterop. We hadden wel het idee,  zorgen dat we voorin konden zitten. Er stond ook nog een gespierde Amerikaan mer zijn vriendin te wachten. Met tatoeages van het vrijheidbeeld en de american eagle op zijn kuiten. Type baseballer of US marines. Ik dacht nog dat wordt oppassen. Zorgen dat we op tijd in de Willy zitten. Anders wordt het America First. Maar alles ging goed en de amerikanen stonden achterop. Toen we op het plein in Salento aankwamen  bleek dat niet zo'n goede plek te zijn. Zijn hele been zat onder de  modder. Daarna hebben we nog wat vers fruit op het plein gegeten. 

En we zijn nu beroemd in Salento. We werden benaderd door een paar politie agenten, van de toeristen politie en de jeugd politie. Of we als figuranten wilden fungeren bij het opnemen van een filmpje met een gsm. Ze zijn bezig met de start van een campagne tegen sexueel misbruik van jongeren. 

s' Avonds weer naar ons vaste restaurant. Er waren op dat moment geen vrije tafels. Er zaten nog twee Nederlandse meisjes te wachten. We hebben daar gezellig mee gekletst. Er hebben met zijn vieren een vrij tafeltje genomen. De ene was een enorme ratel. Ze kwam uit Zwolle en woonde tijdelijk in Vancouver. De andere kwam uit den Haag. 

En toen begon het. Het voorgerecht was al te veel. Ik kreeg het niet op. Het kwam er al gauw weer uit. Het hoofdgerecht,  daar moest ik niet eens aan denken. Waarschijnlijk tussen de middag iets verkeerd gegeten. Na een goedd nachtrust gaat het al weer veel beter.  Nog een beetje wiebelig.

Foto’s

3 Reacties

  1. Marieke:
    15 februari 2019
    O jee Gert-Jan, beterschap! Leuke verhalen, mooie foto's!
  2. Riet:
    16 februari 2019
    Gert Jan,

    Beterschap, het lijf laat je niet met rust.
    gelukkig genieten jullie !houd dat vooral zo en zorg goed voor jezelf.
    joke volgens mij ben jij de rots in de branding.
    lieve groet Riet
  3. Wat een mooie foto van opa me Ben.:
    18 februari 2019
    Oh Gert Jan ik hoop dat je weer beter bent als ik dit bericht naar je stuur.
    Mooi Journaal vooral met de slogan America First heb ik wel moeten lachen 😁.
    Fijne reis.
    Groeten Jeanette
    .