Vlucht met tussenstop

De vlucht naar Quito zou om 11.10 vertrekken vanaf Baltra. Een klein eiland ten noorden van Isla Santa Cruz. We hadden gevraagd om ze in het hotel een taxi wilden bestellen. Dat was goed hij zou er over 10 minuten zijn. Toen alvast met de tassen naar de weg gingen kwam er een vrouw achter ons aan die op een bank in de hal van het hotel zat en het meisje achter de balie kende . Zij zou ons wel weg brengen. Prima, ze dacht waarschijnlijk dat geld kan ik zo gemakkelijk verdienen. De tassen gingen achter in de laadbak van de pick-up. Onderweg moest nog rekening worden gehouden met een overstekende reuzen schildpad. Dat wil zeggen er zat er een midden op de weg, veel beweging zat er niet in. Bij het kanaal aangekomen gingen we aan boord van een veerboot. Deze zat al bijna vol, we moesten nog even wachten tot hij helemaal vol zat. We hadden geluk want een Nederlands meisje zat al bijna een uur te wachten en was bang dat ze haar vlucht zou missen. Op het vliegveld bleek ze de zelfde vlucht te hebben als wij. Het vliegtuig vertrok iets later om 11.20 . De geplande aankomsttijd in Quito was 15.30 . Toen we bij de kust waren aangekomen kregen we van de piloot de mededeling dat het druk was boven Guayaquil en dat ze niet genoeg brandstof hadden om rondjes te vliegen. Daarom zouden we eerst ergens anders een tussenstop maken om bij te tanken en dat zou maar een half uurtje vertraging opleveren. Dat bleek toch wat meer te worden. Uiteindelijk kwamen we na nog een tussenstop iin Guayaquil met twee uur vertraging aan in Quito. De rit van de taxi naar het hotel duurde ook nog bijna een uur. Na te hebben ingecheckt wilden we eerst wat gaan eten. Want sinds het ontbijt hadden we alleen nog maar een stuk chocolade taart gehad. Bijna geen restaurant is hier, ook nog vroeg in de avond geopend. We hadden geluk dat we op een pleintje een klein restaurant vonden. Toen we goed en wel zaten begon het enorm hard te regenen. Ook toen we klaar waren met eten regende het nog steeds. Omdat we geen zin hadden om nat te worden hebben we maar besloten om een taxi te nemen. Die bleek niet precies te weten waar het hotel lag. Op een hoek stopte hij om de weg te vragen. Toen hij verder wilde gaan, was de motor afgeslagen en niet meer aan de praat te krijgen. We zijn maar uitgestapt om een andere taxi te nemen.

We zitten in een zogenaamd boetiek hotel. Dat zijn hotels met een bijzondere inrichting. En dat klopt in ons geval wel. Het staat helemaal vol met planten en spullen. Het is het oude huis van de oma van de eigenaresse. Haar oude zitkamer is nog helemaal in oude stijl. De kamers liggen op twee verdiepingen rond een open patio.

Quito is een grote stad met een historisch centrum met veel kerken en gebouwen uit de koloniale tijd. Het is leuk maar niet echt bijzonder. Overdag lopen er veel verkopers rond die van alles verkopen, waaronder veel etenswaren. Vanmorgen zijn we eerst naar het opstap punt gegaan voor de bus naar her Amazone gebied. Dat is bij een ander hostel. We mogen daar binnen wachten tot het busje langs komt. Dat is om ongeveer 11.20 s'avonds. Eerst zouden we ergens in een woonwijk opstappen. Maar daar hadden we zo laat in nacht geen zin in.

De komende dagen is weer geen blog omdat we tot 30 maart in het oerwoud zitten of weer onderweg zijn naar Quito. Waar we laat in avond aankomen. En de volgende ochtend vertrekken we in de loop van de dag naar Otovalo.