De grens over naar Peru

Zoals ik gisteren al had geschreven zouden we met een collectivo de grens over gaan. Joke had er nog niet erg veel vertrouwen in. Ze had 's nachts gedroomd dat de taxichauffeur er met de koffers van door ging.
Ook hadden we geen idee hoelang het zou gaan duren bij de grens. Vooral gezien onze eerdere ervaringen bij de grens met Chili. We hadden wel alle tijd want het vliegtuig naar Arequipa zou pas om 18.15 uur lokale tijd vertrekken. En in Peru is het 2 uur vroeger dan in Chili.
We waren om 12 uur Chileense tijd bij de busterminal. En hadden al meteen een taxi. Deze worden door een soort controleur toegewezen. Deze persoon houdt ook bij welke taxi vertrekt en met hoeveel mensen. We hadden gisteren al de tax betaald. Waarvoor geen idee. Maar de taxichauffeur moest de taxbonnetjes hebben. We moesten ook nog langs een loket om de grens formulieren op te halen. Meestal moet je die zelf invullen. Maar deze keer werd dat via de computer gedaan en kregen we een keurig uitgeprint en ingevuld formulier terug. Er werden meerdere kopieën gemaakt. Ook voor de chauffeur. Deze had ook nog een lijst bij zich van zijn passagiers. De kosten van het vervoer naar Tacna zijn ongeveer 6 euro per persoon. Geen geld voor een rit van ongeveer 60 km.
We kregen direct meer vertrouwen in de gehele procedure.
Dat werd bevestigd bij de grens overgang. De chauffeur begeleidde ons , hielp ons bij de loketten. En bij de controle van de bagage bij de Peruaanse grens.
Ook de controle van de paspoorten en het verkrijgen van de benodigde stempels verliep soepel. Er waren ook meerdere loketten. En dat allemaal in een nieuw modern gebouw. Alleen bij de Chileense grens waren er een paar onduidelijkheden, omdat op het inreis briefje andere paspoort nummers stonden vermeld dan in onze nieuwe paspoorten. Maar toen duidelijk werd dat we nieuwe hadden omdat de oude gestolen waren , mochten we meteen door.
Alles bij elkaar duurde de grens overgang nog geen half uur.
Om kwart over elf peruaanse tijd waren we op het vliegveld in Tacna. Anderhalf uur nadat we uit Arica waren vertrokken. Wel vreemd dat hier op nog geen 30 km van elkaar midden in de woestijn twee vliegvelden liggen.
Het zijn kleine, maar wel moderne vliegvelden. Te vergelijken met Maastricht.
De wachttijd hebben we doorgebracht met lezen, afgewisseld met koffie drinken en wat eten. Je moet toch wat doen.
De vlucht naar Arequipa duurde drie kwartier. Bij band voor de bagage stond keurig een stewardess te controleren of alle hier uitgestapte passagiers hun bagage kregen.