San Carlos de Bariloche

Dag een

Vanmorgen het beste ontbijt gehad van de hele reis tot nu toe. Een schaaltje met lekkere hapjes, vers sinaasappelsap, mediolunos ( kleine croissants) en echte koffie. Daarna met de openbare bus naar Cerro Catedral. Het beste skigebied van Zuid-Amerika. We dachten kom het is winter, laten we een een dagje gaan skiën. Blijkt het hier zomer te zijn en geen sneeuw (grapje). De lift was open maar naar beneden wandelen ging niet want er was een mountainbike wedstrijd. Daarom maar een eind gaan wandelen met , ja alweer het wordt eentonig, een prachtig uitzicht en twee laag vliegende Condors. Vooraf hadden we nog koffie met apfelstrudel genuttigd onder het genot van tirolermuziek, nog net geen "Anton aus Tirol" . Weer met de bus terug en in de stad chocolade gekocht en op het centrale "Duitse " plein opgegeten. Daar liep een vrouw met een waterkoker, die zij aansloot op een contactdoos in een paal op het plein. Waarschijnlijk voor Mate, de Argentijnse nationale drank. Je ziet veel mensen lopen met een tas met een doos met Mate kruid en een thermoskan met heet water. De Mate word in een speciaal potje gedaan en overgoten met heet water. Daarna word de Mate gedronken door een metalen rietje met een plat mondstuk. Het smaakt naar sterke groene thee. Regelmatig wordt er weer heet water op gegoten.

's Avonds gegeten bij Manush, een bar/restaurant. Gisteren hadden we daar ook al gegeten. Ribstuk in portsaus. Nu een pizza. Het gaat in deze blog inderdaad veel over eten. Maar is hier over het algemeen erg lekker. En lekker eten is nu eenmaal belangrijk. De inwendige mens wil ook wat. Je komt niet zomaar binnen. Het is er erg druk en er staat altijd een wachtrij. Je moet je ook eerst aanmelden en je mag pas naar binnen wanneer je aan de beurt bent. Er zijn beneden en boven meerdere ruimtes.

Tijdens het eten vielen me weer een aantal dingen op. Een familie, waarvan de man en de vrouw bijna voortdurend bezig waren met hun telefoons. Een jongen met twee meisjes, die erg op elkaar leken. Misschien hadden de ouders van het meisje wel gezegd, je mag alleen met hem uit als je zus meegaat. De tafel daarnaast, voor 4 personen al aan de krappe kant werd voor 7 personen gedekt. Er was bijna geen plaats meer over voor het eten. En dan schuiven er 2 meisjes en 5 grote stevige gespierde jongens aan. Lekker strak tegen elkaar aan geperst. En dan moet er nog gegeten worden.

Dag twee

Vandaag wilden we een rondje maken met het openbaar vervoer en dan op een paar plaatsen uitstappen om wat te bekijken. Een van de dingen op ons lijstje was het Llao-Llao hotel. Dit is een chique hotel met een perfecte ligging bovenop een berg met een prachtig uitzicht over de meren . Eigenlijk hadden we daar een kamer willen boeken maar door de dure excursies in Patagonië ging het toch boven onze begroting . Daarom hebben we het maar bij koffie in de lobby gehouden. De prijs viel mee. En we kregen er koekjes bij. Daarna nog met een skilift naar boven naar een uitzicht punt boven op een andere berg. Wat daar te zien was, zal ik maar niet vertellen om niet in herhalingen te vervallen. De foto's vertellen genoeg.

Vanmorgen van Max Wieland het trieste nieuws gehoord van het overlijden van een ex collega , die maar 1 jaar ouder is als ik. Maar die eerder was gestopt met werken omdat hij met zijn gezondheid tobde. Nog een extra reden om van het heden te genieten.

En ik heb er een hobby bij. Het geven van beoordelingen bij TripAdvisor. Een website waar mensen informatie met persoonlijke beoordelingen kunnen vinden over hotels, restaurants en bezienswaardigheden. Het is net de padvinderij of het leger. Naarmate je meer beoordelingen geeft krijg je badges en krijg je kom je op een hoger niveau (hogere rang).