Lange reis dag naar Salento

Vanmorgen om half acht vertrokken voor een drie uur durende rit naar het vliegveld van Bucaramanga. Deze tijd was goed ingeschat door de eigenaar van ons verblijf in Barichara.  We waren slechts 10 minuten later dan gepland op het vliegveld. Ondanks een weg louter bestaande uit bochten langs hellingen omhoog en omlaag. En langzaam rijdende vrachtwagens. Deze moesten zo snel als mogelijk worden ingehaald. Het lijkt wel of we meereden met een Colombiaans familie lid van Max Verstappen. Daarna een vlucht van een uur naar Bogota. Anderhalf uur later gevolgd door een even lang durende vlucht naar Armenia.

 We dachten dat ze bij Casa Olier geregeld hadden dat we op het vliegveld zouden worden opgehaald. Dat bleek niet het geval te zijn nadat een vriendelijke vrouw voor ons had gebeld. Dus maar een taxi genomen naar Salento. Daar waren we ongeveer om half vijf. We werden inderdaad onthaald door de hele familie als oude bekenden. Mijn ziekte heeft toen toch veel indruk gemaakt.  Gelukkig hebben we niet de zelfde kamer. Die zou toch te veel slechte herinneringen hebben opgeroepen. 's Avonds zijn we wezen eten in het zelfde restaurant waar we twee jaar geleden de laatste dag hadden gegeten.  Dat is nog net zo goed, alleen met meer tafels.

Op het vliegveld van Bogota zat vlak voor mij een man die zijn reserve hoed ook maar had opgezet. Morgen meer over onze indrukken van het Salento van twee jaar later.