Cienfuegos, begraafplaats en fort

Vandaag zijn we lopend naar de oude begraafplaats aan de andere kant van de stad gelopen. Via een aantal armoedige en vervallen straten. In veel andere landen zou dat een gevaarlijke sloppenwijk zijn. Maar hier bestaat zoiets niet. Dat het niet gevaarlijk is klopt. En officieel zal er natuurlijk ook geen armoede zijn. Maar we hebben nog nergens zoveel mensen niets zien uitvoeren. En zoveel vervallen armoedige huizen gezien. Ze worden dan  misschien niet uitgebuit door een heersende klasse van rijke kapitalisten. Maar of ze afgezien van gratis gezondheidszorg en scholen nu veel beter af zijn valt te betwijfelen.
 
De begraafplaats is de oudste begraafplaats van Cuba en is op gericht in 1837. Het is een  nationaal monument. Er zijn een aantal prachtige marmeren grafmonumenten. Waaronder dat van de Schone Slaapster. Een jonge vrouw die in 1907 op 24 jarige leeftijd is gestorven aan liefdesverdriet.
Vervolgens zijn we weer terug gelopen naar het centrum. We wilden om één uur met een pont naar een klein kasteel bij de ingang van de baai. Eerst zijn we nog in het centrum op zoek gegaan naar een restaurant voor de lunch. Er waren veel café's open maar niet een waar geluncht kon worden. En wanneer we eerst gingen lunchen zou het te laat zijn voor de pont. Daarom hebben we na enig overleg en afdingen toch besloten om met een taxi naar de andere kant van de baai te gaan. Vandaar zou er regelmatig een veerbootje naar de kant van het kasteel gaan. En dichtbij het kasteeltje zou ook een restaurant zijn. En inderdaad dat klopte allemaal. Toen we aan de kant van het kasteel aankwamen zagen we net de veerboot uit Cienfuegos , helemaal volgepakt met passagiers,  aanleggen. Goed dat we daar niet mee mee waren gegaan. Wij hadden de overtocht met een klein bootje gemaakt. In de veronderstelling dat die regelmatig heen en weer zou varen.
Het kasteel met de prachtige naam: Castillo de Nuestra Senora de Los Angeles de Jagua, is in 1738 opgericht om de toegang tot de baai te verdedigen. Het is een mooi klein fort  met de enige nog werkende ophaalbrug in heel Amerika.
We waren ruim op tijd terug. Maar nergens was ons bootje te bekennen. Om drie uur vertrok er wel een veerboot naar Cienfuegos. Een andere boot, die eerst had aangelegd aan de overkant en daarna aan onze kant, vertrok zonder passagiers. Volgens een man, die ergens aan de kant zat, zou hij omdraaien terugkomen en dan naar de overkant gaan. Maar hij kwam niet terug. En er kwam verder ook helemaal geen andere boot meer. Ook het kleine bootje was nergens te zien. Ondertussen hebben we nog een tijdje staan praten met twee Nederlandse meisjes, die bezig waren met de laatste week van hun vier maand durende reis door Centraal-Amerika. Het gerucht ging later dat er om vier uur een boot naar de overkant zou komen. En inderdaad om ongeveer vier uur legde er een boot aan. En wij konden mee naar de overkant. Daar wilden ze 4 CUC hebben terwijl de heentocht twee CUC koste. Dat wilden we niet. En hij had ook geen geld terug van de 10 CUC die Joke hem had gegeven. Zodat we uiteindelijk gratis zijn over gevaren.