Ipiales en de cathedraal van Las Lajas

Omdat we niet wisten hoe lang het zou duren om de grens met Colombia over te steken,  je moet hier tussen de twee douane posten lopend een brug oversteken en deze ligt ongeveer op 3000 meter hoogte, hadden we besloten om niet verder te gaan dan de eerste plaats over de grens namelijk Ipiales. Om tien uur vertrokken we uit het hostal. We werden met een taxi naar een bushalte langs de Pan-American Highway gebracht.  Daar stond net een bus stil. De bus gaat niet verder dan de busterminal in Tulcan aan de Ecuadoreaanse kant van de grens. Onderweg kwamen er weer allerlei verkopers  in de bus. Een keer vijf tegelijk.  En ook nog een verkoper van tandenborstels met een heel uitgebreid verkoop verhaal.  In Tulcan  hadden we meteen een taxi.  Die zette ons bij het douane kantoor af. Er stond wel een wachtrij,  maar na drie kwartier hadden we onze stempels. Nu nog lopend de brug over. Joke had eerst nog 10 dollar omgewisseld in 26.000 colombiaanse pesos. Toen de geldwisselaar ons met de twee tassen zag sjouwen riep hij naar iemand om onze tassen te dragen,  samen wogen die bijna 40 kilo. Joke ging met hem vooruit en ik ging daar een heel langzaam tempo achteraan. De drager vroeg 10 dollar,  erg veel maar wel de kosten waard.  We zouden  het samen amper gered hebben .  Om 3 uur waren we in het hotel met een oude aftandse taxi. Het hotel steekt voor wat betreft luxe behoorlijk af bij de rest van Ipiales.  Het stadje is duidelijk minder dan de steden in Ecuador. Achteraf gezien verliep de reis dus veel sneller dan verwacht. 

Omdat we toch de tijd hadden zijn we naar de enigebezienswaardigheid gegaan van Ipiales.  Volgens het verhaal is in 1754 Maria hier verschenen aan een indiaanse moeder met een doofstom kind. Na de verschijning kon het kind ineens weer praten. Op de zelfde plaats is later een kapel gebouwd,  die tussen 1919 en 1949 is vervangen door een kerk. El Catedral de Las Lajas . Deze is op een brug over een diepe kloof gebouwd. De weg er naar toe gaat behoorlijk diep naar beneden. We waren dan ook blij dat er dichtbij de kerk een kabelbaan met gondels naar boven ging. Beter dan het hele eind heel langzaam naar boven lopen. Bij het bergstation troffen we een Nederlands kampeerbusje en een kampeertruck aan. De eigenaren de truck waren al 5 jaar op reis. Eerst twee jaar in Europa om het uit te proberen en de laatste drie jaar in Zuid-Amerika. De jongen met het kampeerbusje was pas een jaar onder weg.