Shigatse naar Zhangmu

Verslag Gert-Jan 25 oktober

We vertrokken om circa 9 uur. De gids zorgde werkelijk heel goed voor me. Alles tot het bestellen van het eten werd voor me gedaan. We reden door een prachtig landschap van bergen, brede dalen, soms woestijnachtige gebieden. Op een gegeven moment dook er een piramide vormige witte punt op boven de verder kale, droge bergen. De Mount Everest of Qomolongma in het Tibetaans.

Later werd het echter nog spectaculairder, toen er hele ketens van besneeuwde toppen opdoken. Ook werd het landschap steeds ruiger en bergachtiger.

Vandaag ben ik over twee passen van meer dan 5000 meter hoogte gegaan. Van zuurstofgebrek had ik geen last zolang ik maar rustig bleef zitten in het busje. Na de middag heb ik toch maar gebruik gemaakt van de meegenomen zuurstof. Dit ging echter niet zonder problemen, omdat de tank lekte zodra de kraan werd opengedraaid. Met behulp van tape in het dichtstbijzijnde plaatsje werd echter alles opgelost. In het zelfde plaatsje hebben we ook geluncht. Roergebakken groente en wat rijst voor 1,5 euro.

Aan het aan van de middag na de laatste pas begon de afdaling richting Nepal. De hellingen werden steiler en de daarin uitgehakte weg slechter.Toen het ongeveer 6 uur was bereikten we een stuk waar nog aan de weg werd gewerkt. Soms was er helemaal geen wegdek dan weer een stuk pas gelegd beton, met daarnaast een strook ruwe ondergrond, ongeveer 30 cm lager. Het verkeer moest natuurlijk over het nog niet aangelegde gedeelte. Verder was de weg nog maar een ruw karrenspoor waar nauwelijks een auto tegelijk overheen kon. Op een gegeven moment kwamen we onder een soort afdak door, waaroverheen van de berg afstromend water in de afgrond gutste. 

Ook op de weg kwam het nodige terecht. We mochten niet verder en werden door een boze Chinese legerofficier gedwongen terug te gaan in de rij. Zelfs de papieren van het ziekenhuis, waarin stond dat ik zo snel mogelijk naar lager gelegen gebied moest worden vervoerd maakten totaal geen indruk. We zouden moeten wachten op een grote vrachtwagen die naar boven moest. Deze kwam enige tijd later, met daarachter een personenbus. De wegkanten waren echter zo ongelijk, dat ik op een gegeven moment dacht dat de bus zou omslaan. En volgens mij scheelde het ook niet veel. We mochten nog steeds niet verder. Het leger en de politie natuurlijk wel. Pas om acht uur 's avonds, toen het allang donker was mochten we vertrekken. Toen bleek echter dat het ergste nog moest komen. De weg veranderde in een soort van karrenspoor met gaten en kuilen en helde dan weer de ene dan weer de andere kant op. Met aan de ene kant de berghelling en aan de andere kant een diep ravijn. Tussen de "weg" en de afgrond stonden echter nog lange rijen van primitieve tenten voor de wegarbeiders en dat allemaal met alleen de koplampen van de auto's. Naarmate we dichterbij Zhangmu kwamen, stonden er steeds meer Nepalese trucks langs de kant van de weg, zodat er soms maar net ruimte overbleef voor een auto. Gelukkig ging iedereen naar beneden.

Zhangmu is een echte grensplaats, met heel veel trucks, winkeltjes, restaurants, hotels en dames achter rode lichtjes. Omdat we verderop niet verder konden omdat de weg was geblokkeerd door een vrachtwagen met panne, zijn de gids en ik lopend naar het hotel gegaan. Dit was basic maar beter dan de buitenkant beloofde.

Verslag joke

We wilden in overleg met onze gids in plaats van naar Lhatse naar Sakya en daar het klooster bezichtigen.
Het klooster in Shigatse, dat van de Pancha Lama is zouden we overslaan omdat het erg onder chinese invloed staat.
De tiende Pancha Lama is in 1989 overleden en in 1995 heeft de Dalai Lama een 6 jarig jongetje aangewezen als de elfde Pancha Lama.
China heeft toen dit jongetje plus zijn familie laten verdwijnen en heeft er een 6 jarig zoontje van een partij lid voor in de plaats gezet. Je ziet overal in Shigatse foto's van de negende en de tiende Pancha Lama, maar geen van de huidige elfde, alleen in tempels zie je wel foto's van de elfde.
We hadden echter in Nederland geen permit voor Sakya aangevraagd en hoewel het maar 50 kilometer om was kregen we geen toestemming.

Dus zijn we 's morgens eerst naar het klooster van Shigatse gegaan en hebben de tempel bezocht en er waren die dag erg veel pelgrims dus was het erg kleurrijk. Daarna hebben we de kora gelopen wat ook weer heel bijzonder was, want we waren de enige buitenlanders tussen allerlei pelgrims. Ik had meteen een tibetaans jongetje bij me, dat met zijn zeer kleverige handjes mijn hand pakte en zo een groot deel van de kora met ons mee liep. We hebben hem onderweg nog 1,2,3,4 hoedje van geleerd en hij zong iedere keer oetje van oetje van.

In Lhatse kregen we een hotel dat pas 3 jaar oud was maar het zag eruit alsof het al 20 jaar in bedrijf was. Er was ook weer geen verwarming in het hotel maar gelukkig hadden ze wel elektrische dekens. We waren er rond 5 uur en we zouden gaan eten om 7 uur. In de tussenliggende tijd zouden we wat gaan lezen. Dit hield in : thermobroek aan, electrische deken aan en over onze kleren een vest en een dikke fleece en als sluitstuk een das.
Het leest zo heel gezellig als je maar regelmatig je handen op de elektrische deken opwarmt. Omdat het in het basiskamp van de Mount Everest veel te koud was hadden we besloten om in een keer vanaf Lhatse naar Zhangmu te gaan via het Everest basiskamp.
De weg erheen was weer prachtig en onderweg kwamen we yaks tegen met zware bepakking. Dit bleken de tenten van het Everest kamp te zijn want alles was al afgebroken omdat het zo koud was.

Op 5300 meter hebben we onze gebedsvlaggen opgehangen en onze windpaardjes los gelaten. Op het basiskamp konden we alleen maar een paar foto's maken, want verder was er helemaal niets te doen.