Outback

Dag 1

Van morgen zijn we om half acht met de taxi vertrokken naar het vliegveld van Sydney voor de vlucht naar Alice Springs.  Op het vliegveld zijn automaten om in te checken. Wij en vele anderen kregen dat niet voor mekaar. Veel automaten hadden ook last van storingen zoals bleek uit de rode lampjes. Dus maar in de rij voor de incheckbalie.  Daar stond een lichtelijk gestresste man bij de ingang om iedereen te wijzen op het feit dat het een erg lange rij was en dat we beter naar een van de automaten konden gaan. Maar omdat die niet werkten werd de rij steeds langer. En zelfs mensen, die zeiden dat de business class reisden moesten van hem gewoon achteraan sluiten. Gelukkig liep de rij snel door. Bij een van de balies deed een Afrikaanse man nog even moeilijk want hij had te veel handbagage.  Dus moest er tegen zijn zin nog het nodige worden omgepakt en in een grote tas gestopt. Ondertussen stond zijn vrouw rustig het gedoe aan te kijken zonder ook maar een vinger uit te steken. Uiteindelijk waren we ruim op tijd door alle controles heen. Ook de vlucht verliep voorspoedig. Alleen het ontbijt waar we stiekem op gehoopt hadden bleek ts bestaan uit een zakje met koekjes voor bij de koffie.
Na de landing in Alice Springs zijn we met een taxi naar Britz gegaan. Daar moesten we nog even wachten op onze camper. Er waren nog een paar mensen voor ons. Tot onze grote verassing bleek dat we een grotere camper kregen zonder dat er extra kosten in rekening werden gebracht. Wat een service.
We hebben nog eerst voor een aantal dagen inkopen gedaan. Want we hadden geen idee of we op de camping  in Kings Canyon wat zouden kunnen kopen. En indien wel wat ze te koop hebben.  Het was al half vier toen we konden vertrekken.
Toen we onze bestemming invoerden in de navigatie schrokken we wel even. Een afstand van 476 kilometer en een geschatte reisduur van bijna 5 uur. Dat zou dus een grote afstand  rijden in het donker worden over onverlichte wegen. Door een volstrekt verlaten gebied zonder ook maar iets. Een enkel benzinestation zijn we tegengekomen.  Ook kwamen we verschillende roadtrains tegen. Dit zijn grote vrachtwagens met drie tot vier aanhangers. Tegen half zeven begon het donker te worden. En toen moesten we nog zeker 150 kilometer. We hebben er nog even overgedacht om op een kampeerplaats zonder stroom, die waren we al een paar keer tegengekomen,  te overnachten. Maar omdat de weg goed was, er ook in de bochten paaltjes met reflecterende bordjes waren, en er nagenoeg geen ander verkeer was zijn we gewoon doorgereden. En dat ging heel goed. Wanneer je in het donker toch een gemiddelde snelheid van 100 kilometer kunt rijden mag je niet klagen. Om kwart over acht waren we op de camping. Na zo'n dag is het niet verwonderlijk dat we al om tien uur in bed lagen.

Dag 2 Kings Canyon

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt door Kings Creek. Dit is een prachtige kloof. Er zijn meerdere wandelingen. Omdat de wandeling over en langs de bovenkant begon met een heel steile klim naar boven,  hebben we maar de wandeling door de kloof zelf gekozen. En we waren niet de enigen die deze keuze hadden gemaakt. Het was een heel mooie wandeling. De temperatuur is momenteel lekker. Gelukkig niet te heet. Maar het is dan ook winter. In de zomer moet je hier niet zijn. Wel schijnt de zon hier veel feller dan bij ons en dat voel je ook heel duidelijk. Niemand zit hier overdag in de zon. Toen we terug waren hebben we nog lekker even voor de camper een biertje gedronken en zitten lezen. Krijgen we toch nog een vakantie gevoel.
I