Van Tasmanië naar Sydney

Vandaag was weer een reisdag. Eerst de tassen pakken. En dan de camper klaar maken om ingeleverd te worden. Gelukkig zaten we op nog geen vijf minuten rijden van de luchthaven. Alles verliep vlot en zonder problemen. Bij het inchecken stonden er twee rijen. Een lange en een korte. We zagen geen verschil en sloten achteraan bij de kortste rij. Toch bleef de andere rij veel langer. Blijkbaar zijn ze hier verzot op het aansluiten in een rij en kiezen ze automatisch de langste. Tijdens het wachten hebben we ons kostelijk vermaakt met het kijken naar anderen. Onder andere een heel dikke vrouw. Die zo dik was dat ze haar broek niet dicht kon doen. En een jonge vrouw met een heel strak kort broekje. En wel zo strak dat hij nauwelijks om haar billen paste. Ze had net zo goed niets aan kunnen trekken. Toch leuk mensen kijken  en we kunnen rustig alles zeggen want niemand verstaat ons. Heerlijk vrijuit roddelen over anderen.

Ons vliegtuig zou om half een vertrekken.  De hele vertrekhal was vol wachtende mensen. Alleen vertrokken er weinig vliegtuigen. Het was niet duidelijk waarom. En er werd ook niets omgeroepen. Uiteindelijk kwam er op het bord met vertrektijden te staan dat we pas om ongeveer twee uur zouden vertrekken. Waarom dan pas, geen idee. Maar we konden tenminste vertrekken. Om ongeveer kwart voor twee ging de gate open. En konden we aan boord gaan. De heel dikke vrouw met de open broek was iets eerder aan boord gegaan en zat al. Aan beide kanten deels op de stoelen naast  haar. Je zult er maar een hele vlucht naast zitten. Opgepropt tussen haar en de leuning. We snappen allebei niet dat de lluchtvaartmaatschappij daar niets aan doet. 

We vertrokken met een koud zonnetje en kwamen in Sydney aan in de regen. Maar we zitten in een ruim appartement met een ruime badkamer en zelfs een zitje met een bank en een tafeltje. Dus je zult ons deze keer niet horen klagen.