West coast wilderness

Vandaag hebben we alweer ongeveer  280 km afgelegd door een groot natuurgebied.  Het is de enige weg die door dit gebied heen gaat. Deze weg werd pas in 1962 met het openen van de Haastpas echt begaanbaar en opengesteld. Dit blijkt ook wel uit het feit dat de vele bruggen maar voor een auto tegelijkertijd toegankelijk zijn. De rivieren zijn nog ongerept met heel veel nevenstroompjes en kiezelbanken. Er zijn ook nagenoeg geen zijwegen of dorpen aanwezig. De weg gaat voortdurend door een heel erg mooie natuur. Alleen in de bredere valleien is er sprake van veeteelt. Verder is alles maar dan ook alles natuur. Eindeloos veel natuur en bergen. Dit is wat Nieuw-Zeeland zo bijzonder en mooi maakt. Onderweg zijn we een keer gestopt voor een mooie wandeling door regenwouden naar de blue pools en naar een waterval.. De blue pools zijn een paar echt lichtblauwe poelen onderaan een waterval. De wandeling ging door een prachtig mysterieus bos met bomen bedekt met mos en varens. Hetdeed ons denken aan Fangorn. Het bos waar Peregrijn en Meriadoc, de ent Boombaard ontmoeten. Degenen die niet begrijpen waar ik het over heb, raad ik aan toch eens de film trilogie The Lord of the Rings te bekijken. Op een van de bredere stukken stond er nog een hert langs rustig  de kant van de weg zich te bedenken of zij wel of niet zou oversteken. Wel valt op dat elk vlak stuk met enigzins vruchtbaardere grond meteen in gebruik is genomen als weiland.