Naar Uluru

 Vanmorgen hebben we nog een korte wandeling gemaakt naar Kathleen Springs. Het is een geheel verharde wandeling naar eeb waterpoel aan het einde van een kloof. Voor de oorspronkelijke bewoners had deze poel een bijzondere betekenis. Ze geloofden dat in de poel de geest van de grote rivierslang leefde. En dat wanneer de slang verstoord werd ze niet meer in deze omgeving zouden kunnen leven. En er heerste bij de poel een serene sfeer.  De Canyon  was erg mooi.  

Na de wandeling zijn we vertrokken voor een rit ruim driehonderd kilometer door een landschap dat bijna niet veranderd. Het enige wat afwisseling  bied zijn de bochten en de kleine hellingen in de weg. En af en toe een heuvel. Ook een tegenligger geeft de nodige afleiding. Onderweg hebben nog op een parkeerplaats,  die hier regelmatig,  op ongeveer 50 kilometer van elkaar zijn gelunched. Om ongeveer half drie kwamen we aan bij Ayers Rock Camping Resort. Ruim op tijd om nog even voor de camper te genieten van een koel biertje. Dat liep weer eens heel anders. Voor de receptie stond een lange rij van wachtenden en  binnen nog een net zo lange rij. Er waren drie balies. Waarvan er maar twee open waren. Tot een van de medewerksters weg ging, misschien om koffie te drinken,  zodat er nog maar één balie open was. Het proces van inchecken ging  ook niet efficiënt. Er moesten nog allerlei papieren verzameld en aan elkaar geniet worden. En nog een formulier handmatig ingevuld worden. Ondertussen werd de rij steeds langer. We hebben meer dan anderhalf uur in de rij gestaan. En toen moesten we  nog opzoek naar onze plaats met een onduidelijk kaartje. Omdat we na een paar keer rondrijden nog steeds onze plaats niet gevonden hadden, zijn we weer terug gegaan naar de receptie . Daar bleek dat we op het verkeerde deel van de camping hadden gezocht. Het kaartje was niet duidelijk. Maar om 5 uur stonden we op onze plaats. Zonder ook nog maar enige informatie waar de belangrijkste bezienswaardigheden waren en hoe we daar moesten komen. Gelukkig hadden onze Australische buren nog een kaartje van de omgeving. Ze adviseerden ons om  meteen te vertrekken wilden we nog de zonsondergang bij Uluru meemaken. Dat hebben we toen maar gedaan. En we hebben er geen spijt van gehad. Het is een prachtig gezicht om de ondergaande zon op de grote rode rotsmassa van Uluru te zien.