Naar San Ignacio

De reis naar San Ignacio verliep volgens planning. Ik wilde net naar de weg lopen, om de chauffeur op te wachten toen hij net aankwam rijden. Het was een mooie rit door bossen afgewisseld met plantages, richting de bergen. Tijdens zo'n rit blijkt pas goed hoe dun bevolkt Belize is. Het is qua oppervlakte bijna net zo groot als Nederland,  maar er wonen maar ongeveer 320.000 mensen. De hoofdstad heeft maar iets meer inwoners dan Waalre. We hebben verschillende keren door verkopers cashewnoten aangeboden gekregen. Voor ongeveer drie keer zo'n hoge prijs als bij ons. En dat terwijl ze hier oorspronkelijk vandaan komen. De chauffeur wees ons verschillende keren cashewnoot bomen aan. Ze worden hier echter niet massaal geteeld. Hij was trouwens vanmorgen al om zeven uur opgestaan om ons vanuit Belize City op te halen.  En na afloop moest hij ook weer helemaal terug.  Na een drie uur durende rit vanaf Placencia naar San Ignacio. Gezien dat feit is 85 US dollar per persoon niet duur.  San Ignacio ligt dichtbij de grens met Guatemala. Woensdag vertrekken we hiervandaan naar Flores en dan naar Tikal. Maar daarover later. Vanavond is er een soort van zang gebeuren voor kinderen het plein achter ons hotel. Af en toe heerlijk vals en volkomen naast de melodie. 

Daar zagen we ook een aantal Mennonieten. Dit zijn aanhagers van een bepaalde vorm van Protestantisme. Net zoals de Amish.Oorspronkelijk ontstaan in Friesland en Vlaanderen in de 16e eeuw. Als gevolg van godsdienst vervolging zijn ze via Duitsland naar Zuid-Rusland gevlucht. En daarna in de19e eeuw naar de VS en Canada.  Later is een conservatieve groep naar Mexico en Belize verhuisd. Ze wijzen alle moderne uitvindingen af en lopen nog steeds in 19e eeuwse kleren. Hun taal is nog steeds verwant aan het Oost-nederlands met veel Duitse en Russische elementen. Het heet plautdietsch. Ik  ben benieuwd of we ze nog vaker tegenkomen.