Playa blanca en Islas de Rosario

21 februari 2019 - Cartagena, Colombia

We hadden er veel over gelezen en gehoord dat het er erg mooi moest zijn. Een prachtig strand en mooie eilanden met veel koraal. Dus hadden we voor vandaag een tour geboekt. We zouden tussen acht en half negen worden opgehaald met een bus met airco. En we zouden met de creditcard kunnen betalen. Iets over half negen kwam er een klein oud busje langs. Er konden zes personen in. Met ons erbij al vier vanaf ons hotel.Maar wel met airco. Eerst moesten er in de nieuwe stad nog twee ophalen. Onderweg kregen we uitgebreid uitleg over de verschillende wijken van Cartagena. Met onder andere de vermelding dat Cartagena te lijden had gehad van aanvallen van Britse, Franse en Nederlandse piraten. Dat laatste klopt natuurlijk niet , want we waren in oorlog met spanje. Nadat we de rest hadden opgehaald, de vrouw van het stel vond het maar niets dag ze achterin moest zitten, stopten we bij een benzinestation.  Of wij maar even met onze creditcard wilden betalen. Dat dus niet. We konden bij de 'gids/chauffeur ' dus niet met de creditcard betalen. Maar omdat we dit een wel heel vreemde manier van doen vonden en we het ook niet helemaal vertrouwden, hebben we bij de dichtsbijzijnde pinautomaat wat geld gepind. Daarna volgens de toeristische route langs de haven en nog een oud fort naar Playa blanca. Met een " prachtige " route langs lelijke industrie terreinen.  Bij het strand aangekomen ging de asfalt weg over in een hobbelig zandpas. We stopten bij een aantal rommelige parkeerplaatsen met her en der auto's en rommel. Vandaar verder te voet via een ongelijke en hobbelige afdaling.  We hadden een prachtig breed tropisch strand verwacht. Het is inderdaad een mooi strand. Maar het is helemaal vol gepakt met rijen ligstoelen met parasols. Daarachter een rij met eettentjes. En tenslotte een rij met onderkomens voor de nering doenden. Er is nergens vrije ruimte om te zitten en te liggen. Je moet wel ligstoelen huren. Dat viel dus zwaar tegen. Bovendien wilden wij vanaf hier met een boot naar de Islas de Rosario. Daar zouden prachtige stranden zijn. En zou je tussen koraal kunnen zwemmen. Er vertrokken wel boten. Maar hoe je die kunt boeken en waar ze dan naar toe gaan dat stond nergens aangegeven.  Gelukkig heeft onze chauffeur ons op een boot gekregen die naar de Islas de Rosario ging. We hadden er zin in. Met een noodgang gingen we de zee op. Na ruim drie kwartier varen kwamen we bij de eilandengroep aan. Of er iemand interesse had in het aquarium. Niemand, dus door naar het volgende eiland. Wij nog in ons beste spaans zeggen dat we naar het strand wilden. Maar dat was er volgens hem niet. Dit was alles en over een uur zou de boot terug gaan naar het strand. Het was een klein eilandje met een ander soort zee aquarium. Alweer een desillusie. De eilanden groep bestaat uit een aantal kleine tot zeer kleine eilandjes. Met veel gebouwen er op. Op sommige eilandjes past amper een huis. Zonde van de toch mooie eilandjes.  Maar we hebben ze nog kunnen zien. De meeste liggen amper een halve meter boven de zeespiegel. Met als gevolg dat ze over een aantal jaren,  als gevolg van de zeespiegel stijging onderwater verdwijnen. Na een uur weer met een grote snelheid terug naar het strand. Daar hebben we toch nog lekker gelegen en wat in zee gezwommen.  En ik heb mijn speciale snorkel masker uit een stuk kunnen testen. Het bevalt goed. Er komt geen water naar binnen langs mijn baard en het ademen gaat ook goed.

Vanavond hebben we gegeten bij Carmen. Meestal moet je hier een week vooraf reserveren,  maar wij hadden geluk en konden half tien vanavond terecht. Het eten was erg goed en lekker. Voor Colombiaanse begrippen duur maar voor ons niet echt. We hadden een gezamenlijk voorgerecht, witte wijn, een hoofdgerecht, een dessert en koffie toe. Alles voor 94 euro met zijn tweeën. Deze kwaliteit krijg je bij ons niet voor deze prijs.

Foto’s