De Medina

8 februari 2018 - Fez, Marokko

Vanmorgen hebben we ontbeten in een cafe dichtbij het hotel. Behalve Joke zaten er alleen maar marokkaanse mannen. We hebben een soort pannekoeken met kaas ertussen gegeten. Die waren erg lekker.  Daarna met de taxi naar de oude stad. Deze dateerd uit de 12e eeuw en heeft ongeveer 9000 kleine smalle straatjes en steegjes. Deze zijn soms zo smal dat je elkaar nauwelijks kunt passeren.  En ook nog vaak overkluist door huizen.  Het goederenvervoer vindt hier nog steeds plaats op de zelfde wijze als honderden jaren geleden,  met ezels en muilezels. Er zijn een paar grotere stegen, waar allerlei soorten winkeltjes aan liggen. Die hebben dan weer kleine zij steegjes. Temidden van deze wirwar bevinden zich moskeeën en koranscholen.   En oude privehuizen en paleizen. De grootste moskee heeft tal van ingangen en kan meer dan 20.000 gelovigen tegelijkertijd bevatten.  Helaas zijn de moskeeën  niet toegankelijk voor niet moslims. We zijn wel in een oud woonhuis en op de binnenplaats van een koranschool uit de 14e eeuw geweest. Ook hebben we een bezoek gebracht aan de beroemde leerlooierijen waarom Fez bekend staat. Ook deze zijn al honderden jaren in gebruik. Er zijn momenteel maar weinig toeristen.  Wat ons ook reuze meevalt is de opdringerigheid van verkopers. Iets wat in arabische landen gebruikelijk is en na een tijdje hoogst irritant kan worden.

Aan het eind van de middag hebben we op zelfde pleintje als gisteren nog even lekker in het zonnetje op een terras gezeten.  Daarna wilden we met een taxi weer terug naar ons hotel. Normaal kost dit ongeveer 10 dirham, circa 88 cent . Het was deze keer lastig om een taxi te pakken te krijgen.  Wel kwam er een chauffeur van een busje op ons af. Dat zou 50 dirham kosten. Volgens hem was dat omdat het een grote taxi was. Maar het was gewoon een oud gammel en heel klein busje. Waar toch echt hoogstens 3 personen in mee konden. Dat vonden we teveel. Omdat het moeilijk was om een gewone taxi te pakken te krigen en de prijs gezakt was tot 20 dirham hebben we besloten toch maar met hem mee te gaan. Tot onze grote verassing kwam er nog iemand voorin te zitten, werd er nog een tamelijk gezette vrouw naast ons op de krappe bank geduwd. En werd er achterin nog een japanner in de laadruimte geschoven. De marokkaanse passagiers stapten een eindje verderop uit. De japanner vroeg ons wat de prijs van de rit was. Hij had hierover niets afgesproken.  De bestuurder begon toen in het frans, dat de japanner niet verstond, uit te leggen dat hij het toch ook moeilijk had en dat hij voor vrouw en kinderen moest zorgen. En reed vlug naar onze bestemming. Om maar te zorgen dat we niet konden vertellen wat wij voor de rit betaalden. Ik ben bang dat de japanner de volledige prijs zou moeten betalen en misschien nog wel meer. Je moet in dit soort landen altijd vooraf onderhandelen over de prijs. 

Foto’s