King Solomons Cave

Vandaag hebben we niet ver gereden. En zijn we pas laat van de camping vertrokken. Wel iets eerder dan we van plan waren. Ze wilden het gras maaien. Oké, maar nat gras met een modderige ondergrond maait volgens mij niet goed. Maar dat moeten ze zelf weten. We wilden naar de Marakoopa Cave. Daar zouden zich glimwormen bevinden. En die wilden we wel eens zien. De, niet zo diep gaande, rondleiding zou om twaalf uur beginnen. Bij het bezoekerscentrum aangekomen,  bleek dat deze rondleiding vol geboekt was. Pas aan het eind van de middag zou er weer plaats zijn. Dat ging niet want we hadden vandaag Launceston als eindbestemming en dat is nog wel een uur rijden. Maar er was nog een andere grot in de buurt, die ook heel mooi moest zijn. Ondanks dat we al veel druipsteengrotten hebben gezien,  hebben we dat toch maar gedaan. Deze grot is 10 km verderop en de rondleiding zou om half één beginnen. Het pad naar de grot liep door een mooi stukje bos met gigantische eucalyptus bomen. We hebben geen spijt van onze keuze gehad, want de grot is heel mooi en ook weer anders dan andere druipsteengrotten. Met allerlei smalle doorgangen naar andere delen van de grot. En veel druipsteen formaties. De gids was erg enthousiast en gaf een goede uitleg. En ze kan ook nog goed zingen. In een grote grot met goede akoestiek zong ze een mooi typisch engels liedje  Ook vertelde ze over de naam van de grot. Toen deze voor het eerst werd opengesteld voor publiek was in Engeland een boek  met de titel " King Solomons mine" erg populair . Om publiek te trekken heeft de eigenaar toen de grot naar het boek vernoemd.
Vandaag staan we eindelijk eens op een camping met een gravel ondergrond en geen plassen , modder of nat gras  meer. Aan deze kant van Tasmanië is het ook warmer en droger.