Great ocean road aflevering 2

Gisteren , woensdag 4 mei, zijn we van Apollo Bay gereden naar Lorne. Het regende bijna de hele tijd. Maar de weg was prachtig. Langs steile bergwanden en met prachtige uitzichten op de oceaan. Maar zonder ook maar een recht stuk. Het was geen grote afstand en tegen het middaguur kwamen we aan in Lorne. Een klein kustplaatsje met langs de doorgaande weg hotels, winkeltjes en eetgelegenheden. Joke had gelezen over een kunstgalerie met beelden,  waar je ook kon eten. Dat was dus ons eerste doel in Lorne. Helaas waren zowel de galerie als het restaurant op woensdag gesloten. In de tuin stonden ook een paar kunstwerken. Daar hebben we een kleine rondwandeling door gemaakt. Omdat we langzamerhand trek begonnen te krijgen zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. Een Aziatisch restaurant zat vol, dus op zoek naar een ander. Iets verderop was een restaurant dat ons wel wat leek, met een tafel aan het raam zodat we nog wat konden zien. Tot onze verbazing landden er ineens een paar witte kaketoes op een parasol van het terrasje. Ze waren helemaal niet bang. Na de lunch zijn we lopend naar de Erskin waterwal gelopen. Tenminste dat was de bedoeling. De waterval bleek verder weg te zijn dan we dachten. Maar het was een mooie wandeling door het bos langs een rivier. Hier zagen we nog een kukaburra. Een groot soort ijsvogel en ook totaal niet schuw. Op de terugweg zijn we bij de camping gaan kijken om een plaats te bespreken. Tegenover de camping is een supermarkt. Reuze handig en op loopafstand. Maar eerst naar de parkeerplaats om de camper op te halen. Onderweg zijn we nog even bij het strand wezen kijken. Dat ligt aan een mooie baai met hoge golven. Bij de parkeerplaats stond een picnic bank. Met een meisje dat iets aan het eten was. Achter haar zaten vier kaketoes de wachten op de restanten. Ook op de camping zagen we dichtbij de camper een aantal kaketoes. Zo te merken zijn ze te vergelijken met de kauwtjes bij ons. Net zo brutaal. Het zijn er ook veel.
We kregen het steeds kouder en kouder. Ook binnen in de camper met truien en vesten bleef het koud. Ineens kwamen we op het idee om de airconditioning aan te zetten. Deze zou ook moeten kunnen verwarmen. Alleen kregen we dat ding niet aan, op welk knopje we ook drukten. Dus gebeld met Britz, de verhuurder. Het bleek dat er nog een schakelaar moest worden omgezet. Toen werd het langzamerhand wat warmer.  Alleen niet onderin. Maar onze hoofden waren lekker warm geworden. 
Het slapen, met sokken aan, ging in het begin goed. Tot ik het tegen één uur weer koud begon te krijgen. Dus maar weer de airconditioning aan. Alleen dat ding maakte behoorlijk  veel lawaai. Hoe nu, een nacht kou lijden is ook niet echt aantrekkelijk. Ineens kwam joke op een geweldig idee. We hebben nog een dekbed, want er kunnen in principe drie mensen in de camper slapen. Met een dubbel dekbed was het goed te doen.

Vandaag,  donderdag 5 mei, zijn we op weg gegaan naar Philip eiland. Een reis van ongeveer 250 kilometer. Over deze rit valt verder weinig te vertellen.  Behalve dat we onderweg lange thermo broeken en dikke wollen sokken zijn gaan kopen.  Dat wordt dus geen kou lijden meer. We staan nu op een kleine camping. Helaas weer zonder Wi-Fi. En ik ben er niet zeker van of en wanneer we de komende dag Wi-Fi hebben.