Dwars door Tasmanië

Vandaag hebben een afstand van bijna 300 kilometer afgelegd. Op zich niet zo veel. Maar het is hier nogal heuvelachtig en in het westen bergachtig. Dat houdt dus in bijna de hele 300 kilometer over smalle hobbelige wegen die voor het grootste deel bestaan uit bochten langs hellingen. Gelukkig is het hier heel rustig. Je komt maar af en toe een auto tegen. De eerste 100 kilometer ging door een heuvelachtig landschap, voornamelijk bestaand uit grasland. En af en toe een boerderij. We zijn door een stadje gekomen en een paar gehuchten met enkele huizen. De laatste 200 kilometer ging door een groot bergachtig natuurgebied. Met dichte ontoegankelijke regenwouden. Ook zijn er grote stukken, die er nog al moerasachtig uitzien. Veertig kilometer voor ons einddoel van deze reisdag, Strahan, kwamen we door de stad Queenstown. Bij ons mag dat nog niet eens de naam dorp hebben. Onderweg hebben we veel regen gehad. Maar het is een prachtig ongerept gebied. Zonder andere wegen of zelfs wandelpaden. Bij ons heb je bos tussen de paden. Dit is het echte bos of woud zonder paden. Alleen maar natuur. We hadden vooraf een plaats besproken. Bij de receptie was niemand aanwezig. Maar er was een kastje met een plastic zak waarin een plattegrond met onze plaats. Daar aangekomen bleek de plaats te bestaan uit een grote waterplas. Omdat er alleen nog maar een brief lag voor plaats 8 zijn we gewoon als brutale Nederlanders op een betere en droge plaats gaan staan. Het is toch laagseizoen. Al is het verassend hoeveel mensen er nog kamperen.