Lhasa tweede dag

Lhasa 22 oktober

Vandaag zijn we om 12 uur naar de Potala gegaan.Deze tijd was ons aangewezen via de gids. Iedere bezoeker of groep krijgt van te voren een vaste tijd van 1 uur na binnenkomst aangewezen om de Potala te bezoeken. En een bezoeking was het om de ruim honderd meter aan trappen te bestijgen. Ik en dus ook de rest van de familie heb er 3 kwartier overgedaan. Maar het was de moeite waard.
Alleen het centrale gedeelte, de verblijven van de Dalai Lama's en de grafmonumenten van de 7 tot en met de 13e Dalai Lama's zijn toegankelijk. Binnen mogen geen foto's gemaakt worden. Karen heeft een fotoboekje met foto's van de binnenkant gekocht, dit ga ik thuis inscannen en op de website zetten.

Toen we buiten waren voelde ik me al wat duizelig en nog steeds lichtelijk buiten adem. De gids zag dat mijn vingernagels lichtelijk blauw begonnen te kleuren en stelde voor om naar het ziekenhuis te gaan voor extra zuurstof. Daar aangekomen werd ik meteen geholpen door een Chinese arts, die geen woord Engels sprak. Met behulp van de gids stelde ze een aantal vragen en bepaalde het zuurstofgehalte in mijn bloed. Met als resultaat dat ik twee uur extra zuurstof nodig had.

Ik werd op een bed in een 6 persoonszaal gelegd en kreeg een mondkapje voor waardoor zuurstof kwam. Naast mij lag nog een tibetaansevrouw en aan de overkant 2 tibetaanse mannen. De familie is hier constant bij de patiënten aanwezig. Van de gids hoorden we later dat de familie ook voor het eten moet zorgen. Na een uur kwam de arts nog een keer langs bij alle patiënten. Ook werd de vloer geveegd en gezwabberd met een niet al te schone zwabber. Volgens Anne waren de toiletten hier ontzettend smerig. Je moet wensen dat je hier nooit langer hoeft te verblijven. En vooral geen injecties moet hebben, want ik weet niet zeker of deze wel schoon zijn. Het positieve is wel dat ik direct werd geholpen, zonder lange wachttijden en dat we maar 8 euro aan kosten hadden. Kom daar maar om in een Nederlands ziekenhuis.

De rest van de familie was ondertussen naar het Sera klooster, om de debatterende monniken te bekijken. Na afloop was ik echter nog steeds moe. Daarom hebben we besloten te kijken of ik niet eerder naar Kathmandu zou kunnen vertrekken.

verslag joke

Nadat we Gert-Jan in het ziekenhuis achter gelaten hadden, zijn wij naar het Sera klooster gegaan voor de debatterende monniken.Dit was erg leuk om te zien maar wel toeristisch.
Na 1,5 uur terug om Gert-Jan weer uit het ziekenhuis op te halen.
Onderweg zagen we wel 30 Chinese militairen in volledige gevechts uitrusting en even later nog weer twee keer een zelfde aantal. Later hoorde we dat er een belangrijke Lama was overleden en dat de plaatselijke bevolking nog een laatste blessing kwam halen en ja dan weet je maar nooit. Ze moeten dan toch wel duidelijk weten dat er niet gedemonstreerd mag worden. En dat er anders direct en waarschijnlijk hardhandig word ingegrepen.

Gert-Jan vond ik nog niet erg opgeknapt van 2 uur zuurstof, dus maar vlug naar het hotel. Die avond hebben we besloten dat hij met het vliegtuig naar Kathmandu zou gaan want zo ging het niet verder.

De volgende dag zouden wij naar het klooster in Ganden gaan maar voor die tijd moest eerst het een en ander voor Gert-Jan geregeld worden.
Dit ging uitstekend, bij Shigatse tours werd meteen alles uit de kast gehaald om hem zo vlug mogelijk naar beneden te krijgen. Alleen de vliegtuigen zaten tot half volgende week vol. Een andere optie was naar Chengdu vliegen dan naar Bangkok en dan naar Kathmandu maar dat vonden we een erge grote omweg. De enige optie die overbleef was over land in 2 dagen met zuurstof mee. Ik moest nog wel toestemming hebben van de verzekering maar dat kon vanwege het tijdsverschil pas om 3 uur 's middags. Omdat ik al wel in de gaten had dat het erg kort dag zou worden om na de toestemming alles te regelen heb ik hun toestemming gegeven om het meteen te doen zodat Gert-Jan de volgende dag weg kon.