De terug reis

14 november 2009 - Waalre, Nederland

De terugreis 12 en 13 november

De vorige dag hadden we om half twaalf een busje besteld om ons naar het vliegveld te vervoeren. We dachten dat een gewone taxi te klein zou zijn. We hadden de tijd ruim berekend vanwege het chaotische verkeer. Om half twaalf kwam er geen busje, maar een gewone taxi. De bagage werd gewoon opgestapeld op de imperial en met een sjorband vastgezet. Omdat de auto's hier meestal toch niet harder kunnen rijden dan ongeveer 60 km per uur, ging alles goed, zonder iets te verliezen. We kwamen keurig op tijd aan op het vliegveld.

Daar bleek al buiten de vertrekhal een lange rij te staan voor de eerste van de vele controles. Nu ging het er alleen nog maar om of we een geldig ticket hadden en dus de vertrekhal in mochten. Binnen stond weer een andere rij voor de bagage afgifte.
Daarna konden we doorlopen naar de douane. Eerst moest er weer een departure formulier worden ingevuld. En dan op naar de volgende rij voor de douane. Toen ik eindelijk aankwam bij de douane beambte, bleek na een paar keer natellen op de vingers, dat mijn visa toch echt twee dagen verlopen was. Omdat een vertegenwoordiger van Dolpa Trekking ons had verzekerd, dat vooraf verlengen niet nodig was, omdat je per dag zou kunnen bijbetalen ( een paar dollar per dag), dacht ik dat het wel vlug zou gaan. Dat bleek echter anders te zijn. De bureaucratie sloeg toe. Ik werd verwezen naar een andere ambtenaar in een eigen hokje. Ook deze telde een paar keer na op zijn vingers, om hoeveel dagen tekort het ging. Het bleken 3 dagen te zijn. Ik moest een aanvraag formulier voor een verlengd visum invullen. De prijs daarvan bleek 36 dollar te zijn. Dit moest ik weer bij iemand anders betalen. Dat ging ook weer omslachtig met behulp van een uit een rommelig laatje gehaald kwitantieboek. Ik weer terug naar de vorige ambtenaar. Deze ging plakte een nieuw visum in mijn paspoort, en ging daar weer mee naar zijn baas voor een paraaf. En dan weer naar een andere douaneambtenaar voor het uitreisstempel. Toen ik het nieuwe visum goed bekeek, bleek het uitgegeven op 12 november en geldig tot 11 november.

Na ongeveer een half uur konden we verder. Het was echter al zo veel later, dat we meteen door konden gaan naar de eerste veiligheidscontrole. Hier werd onze handbagage gescand en vervolgens nog een persoonlijk doorzocht. Mannen en vrouwen gescheiden. Dit herhaalde zich bij het verlaten van de vertrekhal en onderaan de trap van het vliegtuig. Of dit nu werkverschaffing is, men heel zeker wil zijn of dat men elkaar niet vertrouwd is niet duidelijk. We bleken alle tijd hard nodig te hebben met alle controles.

We wisten al dat we in Delhi, ongeveer 9 uur zouden moeten wachten. We wisten echter niet hoe het zou gaan met de bagage. We werden opgevangen door twee vertegenwoordigers van de luchthaven, die alle transferpassagiers opvingen, hun namen controleerden en de nummers van hun bagagelabels opschreven. Dat was toch wel erg efficiënt. Vervolgens werden we naar een wachtruimte mat gemakkelijke ligstoelen gebracht. Over de verdere procedure niets. We wisten niet hoelang we hier zouden moeten wachten. Enige tijd later kwam een van de twee Indiërs onze paspoorten ophalen, met de mededeling dat onze bagage tijdelijk zou worden opgeslagen en dat we later zouden worden opgehaald om deze te identificeren. Waarna deze opnieuw zou worden gelabeld en we onze boarding passen zouden krijgen. Er werd niet gezegd wanneer dit zou zijn. Dit bleek pas om circa 11.45 te zijn, al die tijd moesten we ons vermaken in de transferruimte. Op een gegeven moment werden we opgehaald en naar een ruimte gebracht waar onze bagage stond. Daar moesten we aanwijzen welke tassen van ons waren. Daarna konden we daar de veiligheidscontrole gaan naar de vertrekhal. Deze bleek kleiner te zijn dan we gedacht hadden. We hebben nog wat te eten en te drinken gekocht van onze laatste nepalese roepies. Inwisselen bleek allen mogelijk voor inwoners van India.

Het vliegtuig vertrok op tijd en de vlucht duurde korter dan eerst gepland. Om 5 over 5 's morgens landen we op Schiphol. In de afhaal hal voor de bagage kon Anne niet langer wachten. Ze wilde zou snel mogelijk Paul weer zien. De trein vertrok om 6.14. Wel maakten we de vergissing om kortingskaartjes te kopen op basis van de OV kaarten van Anne en Karen. Dit bleek pas mogelijk na 9 uur. Zodat we er in Utrecht weer uit moesten, om heel snel drie nieuwe kaartjes te kopen. Om circa 9 uur waren we weer thuis 

Foto’s